Moniuszko na zakupach. Po premierze „Hrabiny” w Operze Bałtyckiej w Gdańsku

Gabriela Pewińska

Po jednym z pierwszych po wojnie wystawień „Hrabiny” w reżyserii samego mistrza Leona Schillera w 1951 roku recenzent zauważył: „Żadna z oper nie nasuwa tylu trudności, osobiście wątpię czy klasyka narodowa powinna podlegać przeróbkom i czy ich w ogóle potrzebuje”.

Schiller wprowadził nowe postaci, dopisał kawał tekstu, a co zostało - pozmieniał, wszystko po to, by - jak tłumaczył w programie do spektaklu - zaznaczyć tło historyczne dzieła, ale i odszyfrować jego aspekty polityczne i społeczne. Mistrz tak zachachmęcił, że młody ułan Kazimierz miał śpiewać w języku ówczesnej propagandy. Przedstawienie, jak dziś się uważa, było raczej wariacją na temat „Hrabiny”.